Verslag expositie gouden paren 2003

(foto’s van deze dag staan onder de tekst)

Op 24 april 2002 werd er op de ledenvergadering gevraagd of iemand een idee had om iets te organiseren waardoor de heemkundevereniging wat bekendheid zou krijgen. Na wat heen en weer gepraat werd er gekozen voor een tentoonstelling van gouden paren. Alle leden werden verzocht om mee te denken en hier en daar te vragen wie er in het dorp 50 jaar getrouwd geweest waren. En er werd een oproep in het Wanroijs Nieuws geplaatst. Ook werd de harmonie benaderd, want in die tijd was het normaal dat de harmonie een serenade bracht, en dat bleek een gouden greep. Er werden veel gouden paren in de jaarverslagen gevonden. Op de vergadering van 30 mei werden alle namen die verzameld waren bij elkaar gelegd en ieder stond versteld dat het er zoveel waren. Het waren in totaal 85 echtparen. Er werd besloten hiermee aan de slag te gaan. Uit alle leden werd een groep gevormd van 8 personen. We hadden de keuze gemaakt dat we met de gouden paren tussen 1900 en 2000 verder zouden gaan, want al gauw bleek dat van de paren die voor 1900 getrouwd waren weinig of niets te vinden was. Dus werd besloten om deze gouden paren ook maar even op een zijspoor te zetten en later te kijken of we deze nog uit kunnen werken. We gingen met 63 gouden paren verder. De medewerking van de mensen was zeer goed, ze vonden het bijna allemaal leuk om mee te doen. In de vergadering van de werkgroep van 29 november werd besloten dat het moest lukken om in maart 2003 de tentoonstelling te organiseren. Toen we de gegevens en de foto’s bij elkaar hadden moesten er nog verhaaltjes (levensloop) gemaakt worden. Dit alles moest in de computer verwerkt worden. De foto’s waren inmiddels al gescand. De onderzoekers van de stambomen vorderden gestaag. Ze hebben druk gebeld, gemaild , een zoektocht op internet, diverse reisjes naar Den Bosch naar het archief. Niets was te veel want het moest zo compleet mogelijk worden.

Zondag 23 maart: Iedereen begon om 8.30 uur met veel zin weer aan de nieuwe dag. Er moest nog wel even flink aangepakt worden. De borden moesten naar de grote zaal verplaatst worden, de versierselen aangebracht en de stands ingericht worden. Maar vele handen maken het werk ligt en konden we dan ook om 10.10 uur zeggen we zijn er klaar voor. Samen nog even babbelen en een kopje koffie en dan aan de slag, de eerste bezoekers staan al aan de deur.

Om 10.30 uur begon de tentoonstelling. We hebben er allemaal ontzettend veel zin in. De eerste mensen komen al binnen. Het is al gauw gezellig druk. Je hoort al meteen positieve geluiden. Er werd door de mensen gepraat, gediscussieerd en verteld, je kunt zien dat zij net zoveel van de tentoonstelling genieten als wij zelf. Het werd steeds drukker. De gouden paren werden druk bekeken, de verhalen met interesse gelezen en de stambomen bestudeerd. Er werd ook flink gebruik gemaakt van het kopiëren van de stambomen en de verhalen (levensloop). De bidprentjes zijn ook erg in trek. De mappen met krantenknipsels werden veel bekeken. De oude kaarten werden driftig bestudeerd. De stand met de opgravingen uit de Wanroijse bodem werd druk bezocht. De stand van de zuivelfabriek St. Cornelius werd met interesse bekeken en er werd druk gepraat over de tijd van toen. De infostand kon bezocht worden voor informatie over het geheel en het bestellen van foto’s. Daar werd dan ook veel gebruik van gemaakt. De stamboomonderzoekers konden in de computer kijken of ze nog een aanvulling konden vinden voor hun eigen stamboom.

Maar ja aan alles komt een eind. Dus ook aan deze dag. Om 17.00 uur is het einde van de tentoonstelling. Alle leden zijn weer aanwezig om hand- en spandiensten te verrichten. In korte tijd is dan ook weer alles afgebroken en opgeruimd. Ik denk dat we terug kunnen zien op een gezellige drukke (meer dan 600 belangstellenden) en mooie dag.

De reactie van dorpsgenoten en belangstellenden:

Mooi, prachtig, goed verzorgd.

We wilden even gaan kijken maar zijn de hele middag blijven hangen.

Het was fijn om weer eens oud dorpsgenoten te zien en mee te praten.

We waren ’s morgens geweest en zijn ’s middags weer terug gegaan zo gezellig was het.

Het was net een reünie.

Jullie hebben er veel werk van gemaakt.

Er was zelfs een man die wilde komen kijken maar toen hij bij ’t Wapen van Wanroij aan kwam dacht hij dat er echt een gouden feest aan de gang was en is weer weg gegaan. Zo origineel was er versierd.

Twee dorpsgenoten willen we graag even met naam noemen. Dina en Anna Franssen. (Anna overleden 24-11-2001) Zij waren fanatieke verzamelaars van alles wat met het dorp en de regio te maken had. In al die jaren hebben ze een prachtige collectie samengesteld, boeken, kranten, bidprentjes, mappen met krantenknipsels en vele andere dingen. Een lid van een andere heemkundekring maakte de opmerking jullie zijn nog maar pas bezig en jullie hebben al zoveel. Antwoord: Als je maar goede verzamelaars in het dorp hebt zoals Anna en Dina Franssen. Wij zijn Anna en Dina dan ook zeer erkentelijk dat zij dit alles aan Wanrode’s Heem geschonken hebben. We waren dan ook blij dat Dina de uitnodiging aangenomen had om naar onze tentoonstelling te komen kijken. Toen we haar confronteerden met hun eigen verzameling was haar antwoord steevast “het was Anna haar werk”. Maar Dina heeft heeft gezorgd dat de collectie bij ons terechtkwam daarvoor nogmaals onze hartelijke dank. Toen aan Dina gevraagd werd hoe ze het gevonden had was haar antwoord. “Moi, dat had Anna moeten zien, het is nou op de plats”.

Klik op een foto om deze te vergroten.